U Donjem Birču, dva kilometra od Šekovića, na izvoru rječice Lovnice, nalazi se manastir Lovnica. Po predanju manastir je zadužbina kralja Dragutina Nemanjića i sazidan je na mjestu gđe je kralj «lov lovio» i koje ga je zadivilo svojom ljepotom. Po drugom predanju crkva je čudesnim preseljenjem sama sebe locirala, što su prvi uočili lovci i to pokazali neimarima.
Prvi pisani podaci o manastiru Lovnica datiraju iz druge polovine XVI vijeka.
Jedan zapis govori da je 1578. godine izrađen ikonostas, a tada čuveni pećki monah Longin započeo živopis crkvenih zidova. Ta živopisana unutrašnjost crkve sačuvana do danas, predstavlja jedan od najboljih živopisa iz turskog doba i najveću vrijednost crkve.
Upravo zbog sačuvanih fresaka, manastir Lovnica spada u najznačajnije kulturne objekte toga doba i to ne samo u Bosni i Hecegovini. Vrijedan je i lovnički ikonostas, takođe đelo monaha Longina koji ga je potpisao 1577/78. godine, a Prestona ikona Bogorodice predstavlja jednu od najljepših ikona Majke Božije na području srpske crkve. U Lovnici je i jedan oktoih Božidara Vukovića iz 1537. godine, štampan u Veneciji.
Zalaganjem vezira Mehmed-paše Sokolovića, koji je za srpskog patrijarha postavio svog brata Makarija, počinje period obnove crkava i manastira. Obnovljena je Pećka patrijaršija (1557), a u to vrijeme počinje i obnova manastira Lovnica, što potvrđuje «crkvina» nedaleko od manastira. Pošto su gradnja i obnova u to vrijeme dozvoljavane samo tamo gđe je u staroj državi postojao manastir ili crkva, može se zaključiti da je ovaj manastir postojao i prije Turaka. Zbog bezbjednosti uvučen je sasvim pod planinu, do izvora Lovnice.
Lovnička crkva je vrlo jednostavna i predstavlja jednobrodnu građevinu sa nešto užom pripratom i petostranom apsidom, tako da joj osnova čini oblik sažetog upisanog krsta. Crkva je građena od lomljenog, a portali od kvalitetnijeh klesanog kamena. Slična je crkvama u Gomionici, Rmnju, Krki i Krupi. Prilazni put do crkve je asfaltiran.